tag:blogger.com,1999:blog-69967581528035374722024-03-12T20:06:01.683-07:00Τροφή για το ΠνεύμαΑποσπάσματα βιβλίων που θεωρώ αξιόλογα.Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-81187970287068681142013-01-01T03:46:00.002-08:002013-01-01T03:48:47.796-08:00Ο μαθητής και ο Δάσκαλος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Δεν πρέπει ποτέ να προσκολλάσαι σε ένα μόνο δάσκαλο" ειπέ εκείνη. "Μην συγχέεις το περιτύλιγμα με το δώρο. Κατάλαβες;"<br />
[...]<br />
Η Μαμά Τσία χαμογέλασε. "Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, τότε εμφανίζεται ο δάσκαλος."<br />
"Κάπου το 'χω ξανακούσει αυτό", είπα εγώ.<br />
"Ναι, το καταλαβαίνεις όμως πραγματικά; Αυτή η φράση σημαίνει ότι ΄΄όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος εμφανίζεται παντού: στον ουρανό, στα δέντρα, στο ταξί και στις τράπεζες, στα γραφεία των ψυχιάτρων, στα βενζινάδικα, στο πρόσωπο των φίλων και των εχθρών σου. Όλοι μας είμαστε δάσκαλοι, ο ένας για τον άλλον. Υπάρχουν δάσκαλοι σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, πολιτεία και χώρα - δάσκαλοι για κάθε επίπεδο συνειδητότητας. Όπως συμβαίνει σε κάθε τομέα, μερικοί άνθρωποι έχουν περισσότερες ικανότητες ή γνώσεις από κάποιους άλλους. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Γιατί τα πάντα είναι χρησμοί - τα πάντα συνδέονται, κάθε κομμάτι καθρεφτίζει το Όλον, όταν έχεις μάτια να το δεις και αυτιά να το ακούσεις. Αυτό μπορεί να σου φαίνεται πολύ αφηρημένο τώρα, αλλά μια μέρα - και ίσως αυτή η μέρα να μην είναι πολύ μακρυά - θα το καταλάβεις πάρα πολύ καλά. Κι όταν γίνει αυτό΄΄ είπε, σηκώνοντας μία γυαλιστερή πέτρα, ΄΄θα μπορέσεις να κοιτάξεις μέσα σ' αυτήν την πέτρα, ή να παρατηρήσεις ένα φύλλο δέντρου ή να πιάσεις ένα χάρτινο ποτήρι που το έχει πάρει ο άνεμος, και να κατανοήσειςτις κρυφές αρχές του σύμπαντος.''<br />
Ζύγισα για λίγο τα λόγια της και μετά τη ρώτησα, "Υπάρχει τίποτε κακό στο να έχεις για δασκάλους σου ανθρώπους;"<br />
"Μα και βέβαια υπάρχει. [...]<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKGiy4xV9kIaikPqXo2qBe9qY3xId_t2UkGUSPDJxHRRVmQhQkXMhGLTa24-h_-xenwp0xi8W3jmJLP4TVsqIqQ_rqiKOKqBwm7fk3FNcpEyUDU6j4SX-R2JGLa0ofcevezVBqkClCsHoL/s1600/untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKGiy4xV9kIaikPqXo2qBe9qY3xId_t2UkGUSPDJxHRRVmQhQkXMhGLTa24-h_-xenwp0xi8W3jmJLP4TVsqIqQ_rqiKOKqBwm7fk3FNcpEyUDU6j4SX-R2JGLa0ofcevezVBqkClCsHoL/s320/untitled.png" width="232" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<em>Το μυστικό ταξίδι του Ειρηνικού Πολεμιστή, εκδόσεις Έσοπτρον</em></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
...Συνεχίζεται....</div>
</div>
Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-32868755940305650732012-05-12T03:52:00.003-07:002012-05-12T03:58:59.951-07:00Για όσους λένε πως "δεν μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο"<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsFBUQpgGvc75UcJoCfq_sxeV66oB5jF8nMT_o7UWT_fHEuZQdBrUFNHHU10P3eUawe5vMG3g_iqUPkpgABv54o-iHa_G4OhdxmcRaWxHXsc8ng4rBp8CNCuq-vQgM7EWu6OGL-KZzB2sg/s1600/Dan+Millman%252C+%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+starfish+%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BE%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD.png"></a>Αυτή η ιστορία είναι για όσους λένε πως αυτοί που καταπιάνονται με ένα θέμα για παράδειγμα με την οικολογία, την χορτοφαγία, την σύτιση παιδιών, την προστασία αστέγων κλπ "δεν μπορούν να σώσουν τον κόσμο" επειδή υπάρχει πόνος και ανάγκη σε πολλαπλά μέτωπα.<br />Σε όσους νομίζουν πως οι αγώνες υπέρ της φιλανθρωπίας, της φιλοζωΐας, της οικολογίας κλπ είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Λοιπόν, δεν είναι =)<br /><br /><img style="margin: 0px auto 10px; width: 400px; height: 292px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5741599390955147682" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD63nxmMK74BEzcyiX-siGwuPkKKP8y222MWzTaeElAwuS14zsZGEQPYEuPnd8p3fVk0KNViFjYantc9DRGPcDAmsQe-R1haOGq_QI96ba1FEp2c-CLVseP2lEspvUOSEhkzyB9VkYnn7Z/s400/Dan+Millman%252C+%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+starfish+%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BE%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD.png" /><br />"Χιλιάδες αστερίες που είχαν ξεβραστεί από την πρόσφατη καταιγίδα, ήταν απλωμένοι στην παραλία. Πανέμορφα πεντάκτινα αστέρια, σε ροζ αποχρώσεις, βρίσκονταν πάνω στην καυτή άμμο. Ξεραίνονταν και πέθαιναν.<br />Στάθηκα, νοιώθοντας δέος μπροστά σ' αυτό το τεράστιο θαλάσσιο νεκτροταφείο. [...] Έχοντας μπροστά μου χιλιάδες πλάσματα που πέθαιναν, αισθανόμουν μουδιασμένος και ανήμπορος.<br />Η Μαμά Τσία όμως, χωρίς να χάσει χρόνο, περπάτησε κουτσαίνοντας ως έναν κοντινό αστερία, έσκυψε, τον σήκωσε, πήγε ως την άκρη της θάλασσας και τον έριξε στο νερό.<br />Παρασυρμένος από το πόσοι πολλοί ήταν οι αστερίες στην παραλία, της είπα, "Μαμά Τσία, υπάρχουν τόσα πολλά- γιατί αυτό που μόλις έκανες να σημαίνει κάτι;"<br />Μου έριμε μια ματιά, καθώς τοποθετούσε άλλον έναν αστερία στη θάλασσα. "Σημαίνει κάτι γι' αυτόν εδώ τον αστερία", μου απάντησε. Φυσικά είχε δίκιο. Πήρα από ένα πλασματάκι σε κάθε χέρι και ακολούθησα το παράδειγμά της. Μετά επέστρεψα άλλα δύο στη θάλασσα. Συνεχίσαμε αυτήν την δουλειά όλο το απόγευμα και μετά το βράδυ, κάτω από το φως του φεγγαριού. Πολλοί αστερίες πέθαναν. Όμως εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε. "<br /><br /><strong>εκδόσεις</strong> <strong>έσοπτρον</strong>, αλλά έχει εξαντληθείΦωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-50484503008880881882012-05-09T12:26:00.003-07:002012-05-09T12:35:53.159-07:00Γιατί είμαστε σ' αυτόν τον πλανήτη, η αποστολή...<div><div><a href="http://bibliofagion.blogspot.com/2012/05/blog-post.html">Συνέχεια από το προηγούμενο: Γιατί είμαστε σ' αυτόν τον πλανήτη</a></div><div><br />Συνήλθα απότομα. Τράβηξα το βλέμμα μου απο τις φλόγες και στράφηκα στη Μαμά Τσία που καθόταν ακόμη δίπλα μου. Εκείνη, κοιτάζοντας τη φωτιά μου είπε, "Η ψυχή μου είναι μία απ' αυτές τις τελευταίας ομάδας. Το ίδιο και του Σωκράτη και η δική σου. Το ίδιο και οι ψυχές εκατοντάδων χιλιάδων άλλων -όλων αυτών που νιώθουν την επιθυμία να υπηρετήσουν. Σκέψου το! Εκατοντάδες χιλιάδες -και όλο και περισσότεροι που έρχονται συνεχώς, μέσω των παιδιών μας - να ξυπνούν και να θυμούνται ποιοί είναι στην πραγματικότητα και τι έχουν να κάνουν.<br />"Το κοινό μας σημείο είναι η αίσθηση που έχουμε σ' όλη μας τη ζωή ότι είμαστε "διαφορετικοί", παράξενοι, αταίριαστοι, ξένοι σε μια ξένη χώρα και ότι ποτέ δεν θα ταιριάξουμε. Νιώθουμε μια επιθυμία να "επιστρέψουμε στο σπίτι μας", αλλά δεν είμαστε σίγουροι τι σημαίνει αυτό. Είμαστε συχνά πρόθυμοι να προσφέρουμε αλλά και πολύ ανασφαλείς.<img style="margin: 0px auto 10px; width: 300px; height: 233px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5740617657377046242" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic7NWHYPB1x8ONBfxF7LTb7YcR2ywMwOD_2emIRui6rSCSiWGD0xh186uALmC_YJVbluLbs2BLgRFiK7XyRcYoGEF716cKM9YP9p5pjMqgOC1_6XWK3JfDPqhYdKFEO4Viy52HJsmNQudb/s400/love-and-creation1-300x233.jpg" /><br />"Βέβαια δεν βρισκόμαστε εδώ για να "ταιριάξουμε", όσο κι αν θα το θέλαμε. Έχουμε έρθει για να διδάξουμε, να οδηγήσουμε, να θεραπεύσουμε, να θυμίσουμε στους άλλους, ακόμα κι αν το κάνουμε αποκλειστικά με παράδειγμα τη ζωή μας.<br />"Η γη υπήρξε σχολείο για πολλές ανθρώπινες ψυχές, αλλά οι ψυχές μας δεν ανήκουν ολοκληρωτικά σ' αυτή τη γη. Έχουμε εκπαιδευτεί κάπου αλλού, ξέρουμε πολλά πράγματα χωρίς να ξέρουμε πού τα μάθαμε -υπάρχουν πράγματα που αναγνωρίζουμε, σαν να τα ξαναβλέπουμε. Και φυσικά βρισκόμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε.<br />"Εσύ Νταν, πρέπει να αναζητήσεις τρόπους να αλλάξεις κάποια πράγματα -πρώτα να ξυπνήσεις τον εαυτό σου, μετά να βρεις τον κατάλληλο μοχλό, τα πιο σωστά μέσα, τον πιο φυσικό τρόπο να πλησιάσεις τους άλλους. Έτσι συμβαίνει με όλους τους ειρηνικούς πολεμιστές που μοιράζονται αυτήν την αποστολή. Κάποιος μας μπορεί να γίνει κουρέας, άλλος δάσκαλος, άλλος χρηματιστής, κτηνίατρος ή δικηγόρος. Μερικοί από εμάς μπορεί να γίνουν διάσημοι, άλλοι να παραμείνουν ανώνυμοι. Όμως ο καθένας έχει τον ρόλο του."</div><div> </div><div><strong>Εκδόσεις</strong>: Έσοπτρον</div></div>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-77242807680575206472012-05-07T00:56:00.014-07:002012-05-10T23:11:54.140-07:00Γιατί είμαστε σ' αυτόν τον πλανήτη<div align="center">[...] Τί βλέπεις στη φωτιά;" ρώτησα, χωρίς να περιμένω απάντηση.<br />"Τί θα 'κανες αν σου έλεγα ότι δεν είμαι απ' αυτόν τον πλανήτη;" με ρώτησε.<br />"Τί;"<br />"Κι αν σου έλεγα το ίδιο για τον Σωκράτη; Ή και για σένα;"<br />Δεν ήξερα τι να της πω -κι αν έπρεπε να την πάρω στα σοβαρά.<br />"Αυτό είδες στη φωτιά;" ήταν το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ και να τη ρωτήσω.<br />"Κάτσε κάτω," είπε εκείνη "Δες και μόνος σου."<br />Κάθησα και κοίταξα τις φλόγες που χόρευαν. Η Μαμά Τσία σηκώθηκε αργά και άρχισε να μαλάζει τους μυς της πλάτης μου με τα δυνατά της χέρια. "Με ρώτησες γιατί σου στάθηκα. Η απάντηση είναι: γιατί ανήκουμε στην ίδια οικογένεια" μου είπε. "Είμαστε μέλη της ίδιας πνευματικής οικογένειας."<br />"Τί εννοείς..." Δεν κατάφερα να τελειώσω την πρότασή μου. Η Μαμά Τσία με χτύπησε δυνατά στο σβέρκο. Είδα αστεράκια και μετά μόνο τις φλόγες, στις οποίες βυθίστηκα όλο και πιο βαθειά...<br /></div><img style="margin: 0px auto 10px; width: 400px; height: 215px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5739703392797587186" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGWavSENjadVy28Sxq4xozIoInTU0do9TNs_xmYfK5cUM-5cb4VlfeChieuLpDtkPsGk3-eTULDqb3tkqgNLV-Izkm-HqzJB0Zj5m1p4bBAR7dQCn08MtBMERf6T7A7YoASllr-0mtjpXU/s400/2011-12-27-Grand_Universe_by_ANTIFAN_REAL.jpg" /><p align="left"><br />Είδα την αρχή του χρόνου και των αστεριών, όταν το Πνεύμα έγινε "Τα Δέκα Χιλιάδες Πράγματα": τα αστέρια, οι πλανήτες και τα βουνά, οι θάλασσες και όλα τα πλάσματα, μικρά και μεγάλα, που κατοικούσαν εκεί.<br />Αλλά δεν υπήρχαν άνθρωποι. Πριν αρχίσει η ιστορία, σε μια μαγική επόχή, όταν το Πνεύμα το επέτρεψε, γεννήθηκαν οι θρύλοι. Τα ζώα εξελίχτηκαν στη γη, έγιναν διαφορετικά απ' αυτά που προηγήθηκαν. Αλλά δεν υπήρχαν ανθρώπινες ψυχές στον πλανήτη.<br />Είχα ένα όραμα του αρχαίου σύμπαντος όπου, μέσα στις καμπύλες του διαστήματος, αγγελικές ψυχές έπαιζαν ελεύθερες και ευτυχισμένες. <strong><span style="color: rgb(204, 102, 204);">Αυτή η μνήμη, αποθηκευμένη στα πιο αρχαία αρχεία του ψυχισμού μας, έγινε το αρχέτυπο για το μέρος που ονομάζουμε παράδεισο.</span></strong><br />Μια ομάδα απ' αυτές τις ψυχές κατέβηκε στη γη, γιατί ήταν περίεργες για το βασίλειο της ύλης -για τα ζώα, για την σεξουαλική- δημιουργική ενέργεια- για το πώς θα ήταν να είχαν σώμα.<br />Και έτσι κατέλαβαν τις πρωτόγονες μορφές που κατέκλυζαν τη γη -μπήκαν μέσα τους, είδαν με τα μάτια τους, ένιωσαν μέσω του δέρματός τους, απέκτησαν εμπειρία της ύλης και της ζωής στη γη. Τις είδα, τις ένιωσα να ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τους οικοδεσπότες τους, τα ζώα, για να επισρέψουν στην Πηγή τους.<br /><strong>Όμως αυτές οι ψυχές είχαν υποτιμήσει τη μαγνητική έλξη του βασίλειου της ύλης.</strong> Ταυτίτστηκαν με τη ζωική συνειδητότητα. Έτσι άρχισε η μεγάλη περιπέτεια σ' αυτόν τον πλανήτη.<br />Οι ενέργειες αυτών των ψυχών και η ανθρωποειδής, υψηλότερη συνειδητότητά τους που βρισκόταν με΄σα στα ζώα, επηρέασε τη δομή του DNA και προκάλεσε άμεσα και δραστικά εξελικτικά άλματα. Αυτό μου αποκαλύφθηκε σε οράματα του ίδιου του γεννετικού σπιράλ. Η επόμενη γενιά πλασμάτων έδωσε τη βάση για τους ελληνικούς μύθους -κένταυροι, γοργόνες, σάτυροι και νύμφες, μισά ζώα, μισοί άνθρωποι, ήταν η πηγή των θρύλων- οι Ολύμπιοι θεοί που κατοικούσαν μαζί με τα ζώα και τους ανθρώπους.<br />Το πρώτο κύμα ψυχών ξέχασα ότι ήταν μέρος του Πνεύματος και δεν ανήκαν στη σάρκα, είχαν ταυτιστεί με τους οικοδεσπότες τους. Έτσι, ένα δεύτερο κύμα ψυχών κατέβηκε για να σώσει το πρώτο κύμα, για να το ελευθερώσει. Αλλά κι αυτές παγιδεύτηκαν.<br />Ο χρόνος περνούσε τρομερά γρήγορα, αιώνες μέσα σε μια στιγμή. Ένα δεύτερο κύμα βοηθών στάλθηκε, αυτήν την φορά μόνο οι πιο δυνατές ψυχές το αποπειράθηκαν - πολύ λίγες κατάφεραν να ξεφύγουν. Οι περισσότερες παρέμειναν, παγιδευμένες από την ίδια τους την επιθυμία για δύναμη. Έγιναν οι βασιλιάδες, οι βασίλισσες, οι φαραώ και οι αρχηγοί - οι κυβερνήτες της γης. Μερικοί έμοιαζαν με τον Βασιλιά Αρθούρο - άλλοι στον Αττίλα τον Ούνο.<br /><strong><span style="color: rgb(204, 102, 204);">Τέλος, κατέφτασε μια τρίτη αποστολή. Αυτές οι ψυχές είχαν κάτι το ιδιαίτερο, ήταν πιο θαρραλέες απ' όλες, οι ψυχές των ειρηνικών πολεμιστών -γιατί ήξεραν πως δεν θα επέστρεφαν. Ήξεραν ότι θα έπρεπε να ζήσουν σ' ένα θνητό σώμα για αιώνες -υποφέροντας, χάνοντας τους αγαπημένους τους, μ΄σα στον πόνο των θνητών, στο φόβο -και αυτό μέχρι να ελευθερούν όλες οι ψυχές.</span></strong><br /><em><strong> Ήταν μια αποστολή εθελοντών. Ήρθαν για να θυμίζουν σε όλους τους άλλους ποιοι είναι πραγματικά</strong>.</em> Ανάμεσά τους μαραγκοί, μαθητές, γιατροί, καλλιτέχνες, αθλητές, μουσικοί, ιδιοφυίες και τρελλοί, εγκληματίες και άγιοι. <em><strong>Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει την αποστολή τους, αλλά υπάρχει ακόμα μια φλόγα που σιγοκαίει στις καρδιές και τη μνήμη εκείνων που προορίζονται για να ξυπνήσουν και να γίνουν οι υπηρέτες της ανθρωπότητας, ξυπνώντας και τους υπόλοιπους.</strong></em><br />Αυτοί οι σωτήρες δεν είναι "καλύτερες" ψυχές -εκτός αν η αγάπη τους κάνει καλύτερους. Αλλά τώρα έχουν αρχίσει να ξυπνούν. Εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές σε όλον τον πλανήτη -μια πνευματική οικογένεια.<br /><br /><br /><a href="http://bibliofagion.blogspot.com/2012/05/blog-post_09.html">... Συνεχίζεται...</a><br /><strong>Απ' τις εκδόσεις:</strong> έσοπτρον. Ελπίζοντας να το επανεκδόσουν</p>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-36527605522936228022012-04-11T00:40:00.007-07:002012-04-11T00:47:52.256-07:00Η θέληση, ασκείται όπως ακριβώς και οι μύεςΟι δυσκολίες σας πτοούν μόνον όταν αμφιβάλλετε για τη δύναμη της θέλησής σας. Διδαχτείτε από τους ήρωες του Μάγου του Οζ - από το πανέξυπνο σκιάχτρο που νόμιζε πως δεν είχε μυαλό, από τον σιδερένιο άνθρωπο του δάσους που νόμιζε πως δεν είχε καρδιά και από το γενναίο λιοντάρι που νόμιζε πως δεν είχε θάρρος- που συνειδητοποίησαν όλοι πως διέθεταν τα χαρίσματα που ποθούσαν. Και σ' εσάς, όπως και σ' αυτούς, δεν έλειψε ποτέ η θέληση, απλώς ξεχάσατε τη δύναμή της.<div><strong>Η θέληση είναι σαν τους μύες, δυναμώνει με τη χρήση. Και όπως αυτοί, χρειάζεται κίνηση και άσκηση</strong>.<strong> Η εσωτερική σας δύναμη περιμένει να τη χρησιμοποιήσετε για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο</strong>.</div><div>.</div><div> <img style="margin: 0px auto 10px; width: 317px; height: 172px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5730046139557299874" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8rhv53FLW-psuIFbbebwMlpGhf9-PL_mSh_9-byiYVQlF-kd8nlv-LLCRtt6aP7UQD7AJ_OJCkR4jkVWtwcfqnOQ7bIohpOnGkx1FB3zD4iy9U7RSpjccJwD7t069ZqC6OHber0flXvgV/s320/wizard%252520of%252520oz.jpg" /></div><div align="right"><em>Εκδόσεις</em> Διόπτρα</div>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-66070509407486093112012-02-19T01:41:00.002-08:002012-02-19T01:46:42.726-08:00Εμπόδια στον ΔρόμοΗ Τζιν Ντιντς, στο βιβλίο της <strong>"Υπάρχουν Βουνά να Κατακτήσουμε",</strong> έγραψε για μία δύσκολη νύχτα που πέρασε μόνη στα Απαλάχια Όρη, ακούγοντας μία αρκούδα να οσμίζεται και να περιφέρεται έξω από τη σκηνή της. Δεν έκλεισε μάτι, καθόταν ακίνητη ελπίζοντας πως το ζώο δεν θα αποφάσιζε να σκίσει το νάιλον καταφύγιό της.<br />Το άλλο πρωί, η Τζιν κρυφοκοίταξε από τη σκηνή και είδε το ζώο που τριγύριζε όλη νύχτα - ήταν μια αγελάδα, που βοσκούσε ήρεμα τα αγριόχορτα.<br />Η αγελάδα δεν είναι μικρό ζώο, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκούδα. Η κάθεμιά χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν σας κυριεύει αδράνεια ή συναντάτε δυσκολίες στην επίτευξη ενός στόχου, να έχετε υπ' όψην σας ότι ίσως δεν είναι η αδύναμη θέληση αυτό που αυτό που περιφέρεται έξω από τη σκηνή σας , είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης , ο φόβος της αποτυχίας ή κάποιος άλλος μασκαράς που πασχίζει να σας τρομάξει.<br /><strong>Αν δεν έχετε έναν συγκεκριμένο προορισμό, αν δεν υπολογίσατε καλά το μέγεθος του εγχειρήματός σας, αν κάτι μέσα σας αντιδρά στην αλλαγή, μην επιπλήξετε τον εαυτό σας για έλλειψη θέλησης, αντίθετα, επικεντρώστε την προσοχή σας στην υπέρβαση αυτών των εμποδίων.</strong><br /><strong></strong><br /><br /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 315px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5710780738773358274" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxzR9keBauU4J36YH2dWU-KpjpKqDZw3rp3hy1PKUmwzpkSgGP9jWKLEDIdsWHOJvjmWP9oujfxWZgFQIYJoeW-GQavttJ3BRiC7ynoArR_cpVxzL3yAm9UFFULdFeWrNSnIkzICm7gMQ/s320/cow+HappyCow+lifegoddess+com.jpg" /><br /><em>εκδόσεις Διόπτρα</em><br /><em>Πηγή φωτογραφίας: <a href="http://wisdomquarterly.blogspot.com/2011/09/cow-sutra-935.html">http://wisdomquarterly.blogspot.com/2011/09/cow-sutra-935.html</a></em>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-5379679227733986602012-01-27T00:32:00.000-08:002012-01-27T00:43:16.590-08:00Ανακαλύψτε την Αξία Σας<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4XA5M02Zv1pGdY3IYCNQkdg5_0cNwtK_6zWSIEUyiiMF-QnK3tSlD3BFXKUffGrw2uJv0f2fqFKgkFgW5GeXmNbZ9IDSn-VuOns5-emwdSTIOWZdvPavLHdCY4LmyganO619FPNhtzFuc/s1600/untitled.png"></a><div align="left"><em>Από την πρώτη πύλη.<br />.</em></div><em></em><div align="center">Όσο έξυπνοι, ελκυστικοί ή ταλαντούχοι κι αν είστε, στο βαθμό που αμφιβάλλετε για την αξία σας, σαμποτάρετε εσείς οι ίδιοι τις προσπάθειές σας και υπονομεύετε τις σχέσεις σας.<br />Η ζωή είναι γεμάτη δώρα και ευκαιρίες, θα είστε ανοιχτοί για να τα δεχτείτε και να τα απολαύσετε όταν αρχίσετε να εκτιμάτε την έμφυτη αξία σας και αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας με την ίδια κατανόηση και σεβασμό που προσφέρετε στους άλλους.<br />Ανακαλύπτοντας την αξία σας απελευθερώνετε το πνεύμα σας. </div><div align="center"> .</div><div align="center"> </div><div align="center"> <img style="margin: 0px auto 10px; width: 400px; height: 250px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5702228994899157474" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV0MlY3DlmguLjdFrhIhUOfspzDoOXh_Fh5bw2zm8ZSmQz-cbvGcvT1SAvAzur5_xJVo4_EGZcwA7gyBYpQi2iFTSiQEzvDWjLhcJs343e7564crj8hx7uuvA8R-_3FL3OP0Ujt_dknFY1/s400/untitled.png" /></div><div align="left"><em>εκδόσεις</em> <em>Διόπτρα</em></div></div>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-72728425003486808032011-09-03T11:57:00.000-07:002011-09-03T12:28:11.217-07:00Η Επανένωση του Ανθρώπου με τη ΦύσηΈνιωσα τη γη
<br />να με θυμάται,
<br />με δέχτηκε πάλι τόσο τρυφερά τακτοποιώντας
<br />γύρω μου τη σκούρα φούστα της, τα κοιλώματα
<br />με τις λειχήνες και τους σπόρους. Κοιμήθηκα
<br />όπως ποτέ πριν, σαν πέτρα
<br />στην κοίτη του ποταμού, χωρίς τίποτα
<br />ανάμεσα σε μένα και τη λευκή φωτιά των άστρων
<br />εκτός από τις σκέψεις μου, κι αυτές πετούσαν
<br />ανάλαφρα σαν πεταλούδες ανάμεσα στα κλαδιά
<br />των τέλειων δέντρων. Όλη τη νύχτα
<br />άκουγα τα μικρά βασίλεια ν' ανασαίνουν
<br />γύρω μου, τα έντομα και τα πουλιά
<br />που κάνουν τη δουλειά τους μέσα στο σκοτάδι. Όλη τη νύχτα
<br />υψωνόμουν και κατέβαινα, σαν μέσα σε νερό, παλεύοντας
<br />με μια φωτεινή καταδίκη. Μέχρι το πρωί
<br />είχα εξαφανιστεί τουλάχιστον δέκα φορές
<br />μέσα σε κάτι καλύτερο.
<br />
<br />
<br /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 223px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5648216391401558642" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsgacyaCgiGyrAsiv1d4B4n65BFPrPDGaBv00PM_6KOqKVyjgOCwHOspu-MoY0DugNxK4D6AK-r9XV4kpUzyoxwYtjVKlyDNy3X5oM2YiIiYfdS2ytth1FLQLvfU6sAEeU7EHKViuP-qo6/s320/work_589054_4_flat%252C550x550%252C075%252Cf_in-the-enchanted-forest.jpg" />
<br /><em>Μαίρη Όλιβερ,
<br /><strong>Από το βιβλίο</strong></em>: Ο Θεός και το εξελισσόμενο σύμπαν, Εκδόσεις Διόπτρα
<br />Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-59107169531937065252011-08-18T15:58:00.000-07:002011-08-18T16:53:19.925-07:00Πνευματική Τροφή από τα Φυτά μέχρι τον Θεό<div>[...] Πριν ολοκληρώσω, θα σας πω ακόμα ένα πράγμα που είναι επίσης σε σχέση με τη διατροφή. Όταν περνάτε μέσα από μεγάλες δοκιμασίες, όταν όλα σπάνε και σείονται μέσα σας, σημαίνει ότι ο Ουρανός αποφάσισε να σας "φάει", συμβολικά μιλώντας, δηλαδή να σας δεκτεί, να σας δεκτεί επάνω, ανάμεσα στα πιο εκλεκτά όντα: σας καθαρίζει λοιπόν για την ώρα, σας πλένει, σας αφαιρεί όλα τα δύσπεπτα, βλαβερά στοιχεία για να κρατήσει μόνο ό,τι είναι εξαίσιο και κατάλληλο για τη γιορτή του. Ακόμα και οι απόστολοι, πριν γίνουν αποδεκτοί στο συμπόσιο του και αυτοί έπρεπε να συνθλιβούν, να καθαριστούν. <strong><em>Να σημασία των μεγάλων δοκιμασιών, κι αν αυτές δεν έχουν ακόμα έρθει, σημαίνει ότι ο Ουρανός δεν σας βρίσκει ακόμα αρκετά ώριμους και αντάξιους για να γίνετε κάτι σαν μια τροφή γι' Αυτόν. </em></strong></div>
<br /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 270px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5642347961534712306" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7GwEBoZXRUuXlg4mcvKPJKfmXww_K3bexXxmLbEs-fChswsRcfBLLql1yLQ9VBDwt2Hd-isyrcGTYBrK2tHTsc8IgPnJ6Xq4SU9Pk7anTceM3p_L_f086jufKa-exTDkm7kdEwJs8Ynz2/s320/food-art-1.jpg" />
<br />
<br /><div>Θα πείτε: "Μα πρόκειται για κανίβαλους επάνω!" Όχι, είναι καθαρά συμβολικό, είναι ένας μεταφορικός τρόπος παρουσίασης της Αλήθειας. Κοιτάξτε: τα φυτά, τρώνε ορυκτά, τα ζώα τρώνε τα φυτά, οι άνθρωποι τρώνε τα φυτά και τα ζώα... Λοιπόν, με τη σειρά τους και οι άνθρωποι τρώγονται από κάτι άλλο... Όμως, όπως υπάρχυν άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν το ζωϊκό βασίλειο ως τροφή τους παρά μόνο τα παράγωγα αυτού, δηλαδή τα αυά, το γάλα, το μέλι κλπ, έτσι υπάρχουν στον αόρατο κόσμο όντα που τρέφονται από τα παράγωγα των ανθρώπων, δηλαδή από τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους, από τις ακτινοβολίες και τις εκπορεύσεις τους. Αν αυτές οι σκέψεις τους και τα συναισθήματα είναι σκοτεινά, τότε απορροφώνται από οντότητες πολύ χαμηλές εξέλιξης, ενώ οι φωτεινές σκέψεις και τα αγνά, φωτεινά συναισθήματα απορροφώνται από τους Αγγέλους. Και οι Άγγελοι με τη σειρά τους, δίνουν τροφή στους Αρχάγγελους και οι Αρχάγγελοι δίνουν τροφή στις Αρχές και ούτω καθ'εξής μέχρι τα Σεραφείμ που προσφέρουν την τροφή στον ίδιο το Θεό. Ο Θεός παίρνει τα φρούτα που του προσφέρουν τα Σεραφείμ και τα φρούτα των Σεραφείμ είναι η πιο Αγνή κατάσταση Αγάπης [...]</div>
<br />
<br /><div></div>
<br /><div><span lang="EN">
<br /><p><em>Omraam Mikhael Aϊvanhov, Άπαντα, Χράνι Γιόγκα, το Γιόγκα της διατροφής, εκδόσεις Prosveta </em></p></span></div>
<br />Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-4762683375793060172011-08-02T01:12:00.001-07:002011-08-02T01:27:51.335-07:00H σημασία της τροφήςΟι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι η τροφή δεν χρησιμεύει σε τίποτε άλλο απολύτως από του να τους δίνει λίγη ζωή, λίγες δυνάμεις για να μπορούν να συνεχίζουν να μαστορεύουν εδώ κι εκεί. Ρώτησαν μια μέρα κάποιον που το επάγγελμά του ήταν να σπάει πέτρες:<br /><em>"Ε λοιπόν, Αντώνιο, γιατί σπας διαρκώς πέτρες;<br />-Για να κερδίσω χρήματα.<br />-Και γιατί θέλεις να κερδίσεις χρήματα;<br />-Για να αγοράσω μακαρόνια.<br />-Και γιατί θέλεις μακαρόνια;<br />-Για να φάω. -Και γιατί τρως;<br />-Για να έχω δυνάμεις.<br />-Και τί τις θέλεις τις δυνάμεις;<br />-Μα ασφαλώς για να μπορώ να σπάω πέτρες. "</em><br />Βλέπετε είναι ένας φαύλος κύκλος. Πρέπει, τώρα πλέον να καταλάβετε ότι η τροφή δεν έχει μόνο τη χρησιμότητα του να μας δίνει τις δυνάμεις για να σπάμε πέτρες. Η τροφή είναι εκεί για να μας οδηγήσει πολύ πιο μακριά, πολύ πιο ψηλά, διηγείται μια ολόκληρη ιστορία... την οποία όμως δεν θέλετε ακόμα ν' ακούσετε. Τρώτε πάντα με τρόπο μηχανικό, αυτόματο, ασυνείδητο, σκέφτεστε εντελώς άλλα πράγματα, να γιατί δεν γνωρίζετε ακόμα όλα όσα η τροφή μπορεί να σας φέρει σαν γνώσεις.<br />Σας έλεγα μια μέρα ότι η τροφή είναι μία επιστολή που ο Θεός ο Ίδιος μας στέλνει. Κάθε μέρα δέχεστε ένα καταπληκτικό μήνυμα από τον Αιώνιο, αλλά εσείς το σκίζετε, χωρίς καν να το διαβάσετε... <span style="color:#993399;"><strong>Αφήστε επιτέλους στην άκρη όλες τις άλλες ασχολίες και μάθετε να τρώτε σωστά με Αγάπη, μάθετε να σκέφτεστε την τροφή, να συνδέεστε με την πεμπτουσία της[...] Είναι μ' αυτό τον τρόπο που η τροφή θα σας αποκαλύψει όλα της τα μυστικά: γιατί είναι ζωντανή!</strong> </span><br /><br /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 286px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5636171888283918978" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvTI8Q5Jtq1BWEXlPlF7tu8wMiQYPdHdKHZ3_nC4v7iGgk5G3F-lJYbXq7E5Ec1RRy7Ayl3sT9MLqb8U6GpxjdlMkQ6W5PTnMMEh-ojLwnR2OEtfRGrttzprxzedslrvJfuF7eYaiM_7hj/s320/eating-watermelong.jpg" /><br /><em>Omraam Mikhael Aϊvanhov, Άπαντα, Χράνι Γιόγκα, το Γιόγκα της διατροφής, εκδόσεις Prosveta</em>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-61294257798764383462010-12-19T11:34:00.000-08:002010-12-19T12:08:06.401-08:00Η αληθινή Αξία του Δακτυλιδιού«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. <strong>Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. <span style="color:#993399;">Πώς μπορώ να βελτιωθώ;</span></strong> Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;"<br />Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: "Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά ίσως...'"και ύστερα από μια παύση συνέχισε: " αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω".<br />"ε... μετά χαράς, δάσκαλε" είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.<br />"Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος.<br />Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: "πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι' αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς."<br />Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό. Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί' όλοι γελούσαν.<br />Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στον δρόμο του στην αγορά -και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.<br />Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του Δασκάλου.<br />"Δάσκαλε"' είπε, "λυπάμαι. Είναι αδύνατον να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.'' <img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 182px; DISPLAY: block; HEIGHT: 138px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5552483632609481170" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj8j_A6gSP7JVQgQHKhER98YIfCUg3K1_qvQZDSXBVXBP-ENSJ1Ncx20WpP-QXILj35Cl8PrMfISNQh99TKPe1glMeoKOBOHm435krkKoU73NVX_76H6f8o6QCp8I9vZ0K3P4x4EmrvkCZ/s320/illusionring.jpg" /><br />Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε' απάντησε ο δάσκαλος. "Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στονκοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι."<br />Ο νεαρός καβάλησε και έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με τον φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί: Πες στο δάσκαλο αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.<br />''Πενήντα οχτώ χρυσά;" Φώναξε το παιδί.<br />"Ναι" απάντησε ο κοσμηματοπώλης.<br />Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.<br />"Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "<strong>είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στην ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία</strong>;"<br />Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.»<br /><br />Από το βιβλίο του Horhe Bukai , "Nα Σου Πω Μια Iστορια", εκδόσεις OperaΦωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-26879242040855318762010-12-14T12:29:00.000-08:002010-12-14T13:36:30.364-08:00O δρόμος για την επίτευξη των στόχων σουΚαθώς βουλιάζαμε μέχρι τα γόνατα στη λάσπη, πρόσθεσε, "Αυτό που σε σπρώχνει να περάσεις μέσα από τα λασπωμένα μονοπάτια της ζωής είναι το όραμα που σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις την αναζήτησή σου. Αυτό έχει τη δύναμη να σε τραβήξει σαν μαγνήτης μέσα από τη λάσπη και το τέλμα. <strong>Άρα το πρώτο βήμα σε κάθε διαδικασία είναι να δημιουργείς μία κατεύθυνση, εκλέγοντας έναν σκοπό που έχει αξία για σένα</strong>".<br />"Αυτό είναι μερικές φορές ένα σοβαρό ερώτηση για μένα-να αποφασίσω τι στόχο θα θέσω".<br />"Βέβαια, δεν θα τον ανακαλύψεις περιμένοντας τη θεία επιφοίτηση, την απόλυτη βεβαιότητα, κάποιο μυστικιστικό όραμα, ή τη φωνή του Θεού. Γι' αυτό μην ζυγίζεις τις ιδέες και μην ανησυχείς , μην αμφισβητείς την κατεύθυνσή σου και μην βασίζεσαι στους άλλους για να σου πουν τι θα έπρεπε ή τι δεν θα έπρεπε να κάνεις. Πήγαινε προς αυτό που σε ελκύει, σε διεγείρει, ή σε εμπνέει -προς αυτό που αγγίζει την καρδιά σου. <strong>Ρώτα τον εαυτό σου τί είναι αυτό που αξίζει την προσπάθεια και τις θυσίες που συνοδεύουν έναν οποιονδήποτε σκοπό</strong>".<br />Καθώς καθαρίζαμε τα πόδια και τα παπούτσια μας από τις λάσπες σε ένα ρυάκι πιο πέρα, η σοφή γυναίκα πρόσθεσε, "Θυμήσου, Ταξιδιώτη, πως τα μεγάλα όνειρα που εκτείνονται σε ένα μακρινό μέλλον είναι ένα δυσβάστακτο βάρος. Οι καλύτεροι στόχοι ίσως να είναι εκείνοι που μπορείς να χειριστείς μέσα στην επόμενη εβδομάδα, την επόμενη μέρα, την επόμενη ώρα, ή την επόμενη στιγμή, <strong><span style="color:#cc33cc;"><span style="color:#993399;">δημιούργησε σταδιακά μια πορεία που προσφέρει πολλές μικρές επιτυχίες".</span><br /></span></strong>"Πολλές μικρές επιτυχίες", επανέλαβα στον εαυτό μου καθώς ανηφορίζαμε μέσα σε ένα φαράγγι. "Ναι, αλλά τί γίνεται με εκείνους τους ανθρώπους που αποκτούν φήμη μέσα σε μια νύχτα; Πού είναι η δική τους διαδικασία;", ρώτησα.<br />"Κάθε αληθινά επιτυχημένο εγχείρημα", απάντησε, "<strong>είναι σαν το χτίσιμο ενός σπιτιού, που αρχίζει με μια γερή θεμελίωση και προχωρά υπομονετικά μέχρι την ολοκλήρωση</strong>. Μερικά σπίτια ή σταδιοδρομίες ανθρώπων έχουν χτιστεί γρήγορα, αλλά δεν διαθέτουν γερά θεμέλια, όλα δείχνουν ωραία, αλλά δεν αντέχουν πολύ. Αν έρθεις πιο κοντά σε μερικές από αυτές τις "επιτυχίες της μιας νύχτας", θα ανακαλύψεις ότι συνήθως χρειάστηκαν τουλάχιστον δέκα χρόνια προετοιμασίας. [...]<br /><div>Διασχίζαμε μια συστάδα δέντρων κατευθυνόμενα προς την κορυφή του υψώματος -ένα σκιασμένο, σκοτεινό μέρος όπου χανόταν ο ουρανός. Η σοφή γυναίκα γονάτισε και μάζεψε από κάτω ένα βελανίδι, εξηγώντας μου, "<strong><span style="color:#993399;">Κατά τον ίδιο τρόπο που αυτό το μικροσκοπικό βελανίδι μεγαλώνει και γίνεται μια ψηλή βελανιδιά, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας ποταμός σκάβει ένα φαράγγι μέσα στα βράχια, κατά τον ίδιο τρόπο που εσύ από ένα αβοήθητο παιδί μεγάλωσες και έγινες ώριμος άνδρας, μπορείς να εκπληρώσεις όλα όσα επιθυμείς, κάνοντας σταδιακά βήματα</span></strong>".</div><div>"Το κάνεις και ακούγεται τόσο βέβαιο. <span style="color:#993399;">Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη;</span> Εξάλλου, ακόμα και όταν προχωρά κανείς βήμα-βήμα ακόμα και τότε μπορεί να αποτύχει".</div><div>"Λίγα πράγμα είναι βέβαια σε αυτόν τον κόσμο", είπε, "<strong>αλλά οι άνθρωποι σπάνια φτάνουν ακόμα και στην αποτυχία, αυτό που συμβαίνει είναι ότι σταματούν την προσπάθεια</strong>.</div><div>Η πρόοδος που διαρκεί δεν συντελείται μέσα σε λίγα δραματικά λεπτά, αλλά ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Και καθώς ο χρόνος περνά, κάθε διαδικασία περιλαμβάνει διορθωτικές κινήσεις. Ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία είναι πάντοτε υπό κατασκευή.<strong> Εστιάσου στη ζωή κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά</strong> ώσπου να το κάνεις σωστά, άφησε κατά μέρος αυτό που μπορείς να κάνεις αργότερα. Όταν η πειθαρχία και η υπομονή ενώσουν τις δυνάμεις τους, μετατρέπονται σε επμονή που διαρκεί, περνώντας μέσα από κοιλάδες και κορυφές, μεταφέροντας τις προθέσεις μέχρι την εκπλήρωση. <strong><span style="color:#993399;">Ο ενθουσιασμός θέτει τα πράγματα σε κίνηση, αλλά η επιμονή είναι αυτή που μας φέρνει στο στόχο. Η διαδικασία, η υπομονή και η επιμονή είναι κλειδιά που ανοίγουν τη θύρα εισόδου σε κάθε προορισμό. Ο θησαυρός, βλέπεις, δεν βρίσκεται μόνο στο τέλος του ταξιδιού, η διαδρομή μέχρι να φτάσεις εκεί, η ίδια η διαδικασία είναι από μόνη της μια ανταμοιβή</span></strong>".</div><div></div><div><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 156px; DISPLAY: block; HEIGHT: 181px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5550646985692151090" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC8I2IVrA4kTQ2SwQMP695D225cjDmXqUJ6wd8l-R37IOqNY67Sl3YZom74HVJDDGFzCaEqPW4vpefosfYKA5q78C3Gdbc_B2QMASZHFxiI5nJXKjnuIsmMCdkZOHhEgnRFWjWVH5teZb3/s320/31.png" /></div>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-86199580052581922232010-04-16T13:02:00.000-07:002010-04-16T13:03:18.285-07:00ο Πολεμιστής του Φωτός, ΔραΈνας πολεμιστής του φωτός είναι πάντα σε εγρήγορση. Δεν ζητάει την άδεια των άλλων για να πιάσει το σπαθί του, απλώς το παίρνει στο χέρι του.<br />Ούτε χάνει το χρόνο του εξηγώντας τις κινήσεις του, πιστός στις αποφάσεις του Θεού, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.<br />Ρίχνει μια ματιά γύρω του και εντοπίζει τους φίλους. Κοιτάζει ερευνητικά πίσω του και γνωρίζει τους αντιπάλους.<br />Είναι αμείλικτος με την προδοσία, αλλά δεν εκδικείται. Περιορίζεται στην απομάκρυνση των εχθρών από τη ζωή του, χωρίς να πολεμήσει εναντίον τους περισότερο απ' όσο είναι απαραίτητο.<br />Ένας πολεμιστής δεν προσπαθεί να μοιάσει. Είναι.Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-60314199400948109142010-04-16T11:13:00.000-07:002010-04-16T11:14:36.534-07:00Τί εστί Ειρηνικός Πολεμιστής<span lang="EN"> <p>"Έχω που λες, Νταν, μέρη να σου δείξω και ιστορίες να σου πω. 'Εχω μυστικά να σου αποκαλύψω,. Προτού όμως αρχίσουμε αυτό το ταξίδι μαζί, πρέπει ν' αναγνωρίσεις ότι η αξία ενός μυστικού δεν βρίσκεται σ' αυτό που ξέρεις, αλλά που κάνεις".</p><p> Πήρε ένα παλιό λεξικό από το συρτάρι του και το κράτησε στον αέρα. "Χρησιμοποίησε ό,τι γνώση έχεις, αλλά δες τους περιορισμούς της. Η γνώση από μόνη της δεν αρκεί. Δεν έχει καρδιά. Καμία ποσότητα γνώσης δεν θα θρέψει και δεν θα συντηρήσει το πνευμα σου. Ποτέ δεν μπορεί να σου φέρει απόλυτη ευτυχία και ηρεμία. Η ζωή χρειάζεται κάτι παραπάνω από την γνώση. Χρειάζεται δυνατό συναίσθημα και συνεχή ενέργεια. Η ζωή απαιτεί σωστή δράση, αν θες η γνώση σου να είναι ζωντανή"</p><p> "Το ξέρω αυτό το Σωκράτη"</p><p> "Αυτό είναι το πρόβλημά σου -ξέρεις, αλλά δεν δρας. Δεν είσαι ένας πολεμιστής".</p><p> "Δεν μπορώ να το δεχθρώ αυτό, Σωκράτη. Ξέρω ότι μερικές φορές έχω δράσει σαν πολεμιστής, όταν υπήρχε πραγματική πίεση -θα'πρεπε να μ' έβλεπες στη γυμναστική!"</p><p> "Εστω ότι έχεις νιώσει πράγματι μερικές φορές το πνεύμα ενός πολεμιστή: είσαι αποφασιστικός, ευλίγιστος, καθαρός και χωρίς αμφιβολίες. Έστω, επίσης ότι μπορείς ν' αναπτύξεις το σώμα ενός πολεμιστή: λυγερό, εύκαμπτο, ευαίσθητο και γεμάτο ενέργεια. Σε σπάνιες στιγμές, μπορεί ακόμα να αισθάνεσαι και την καρδιά ενός πολεμιστή: ν' αγαπάς όλα και όλους όσους εμφανίζονται μπροστά σου. Αυτές όμως οι ιδιότητες είναι τεμαχισμένες μέσα σου. Σου λείπει η ολοκλήρωση." </p><p>εκδόσεις έσοπτρον</p></span>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-84994091877345953052010-04-12T11:07:00.000-07:002010-04-12T11:08:33.509-07:00O Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή<span style="font-size:100%;"> <p>Ανάμεσα στους δεκάδες δρόμους εσωτερικής ολοκλήρωσης που ακολουθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή είναι ο λιγότερο γνωστός. Ίσως μάλιστα και ο πιο παρεξηγημένος. Είναι όμως σίγουρα ο πιο συναρπαστικός. </p><p>Ιστορίες και θρύλοι για μεγάλους πολεμιστές έχουν δημιουργήσει την εικόνα του σκληροτράχηλου ατόμου, που το πολύ-πολύ να διαθέτει την τυπική ευγένεια ενός σαμουράι ή την απάθεια ενός μοναχού Σάο Λιν.</p><p>Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Στην πραγματικότητα, ο αληθινός πολεμιστής είναι πολύ πιο ανθρώπινος απ' ό,τι φανταζόμαστε. Ζει ανάμεσά μας με τους φόβους του και με τις ανησυχίες του. Κυρίως όμως με το χιούμορ και την αξιοπρέπειά του.</p><p>Το ξακουστό θάρρος του δεν σημαίνει ότι ο φόβος τον αφήνει ανέγγιχτο. Σημαίνει απλούστατα ότι δεν φοβάται να φοβηθεί. Το περίφημο κοφτερό βλέμμα του δεν προέρχεται από επιθετικότητα, ούτε από ένα αυστηρό πρόσωπο γεμάτο θέληση σαν τους ήρωες του σινεμά. Είναι το φυσικό επακόλουθο της απόφασής του να κοιτάει κατάματα την όποια πραγματικότητα -καλή ή κακή.</p><p>Η θρυλική αποφασιστικότητα και δύναμή του δεν είναι το αποτέλεσμα ενός καταπληκτικού γυμνασμένου κορμιού. Ακτινοβολεί κατευθείαν τη νίκη του στο θάνατο. Το μεγαλό μυστικό του πολεμιστή. Όμως και αυτή η νίκη ακόμη δεν σημαίνει ότι δεν θα πεθάνει. Ο πολεμιστής ξέρει ότι θα πεθάνει. Απλά, είναι κάθε στιγμή έτοιμος γι' αυτό. [...]</p><p>Σε όλους μέσα μας υπάρχει ένας αληθινός πολεμιστής που ζητά μια μικρή αφορμή για να ξυπνήσει. Ο δρόμος του πολεμιστή είναι η ίδια η ζωή. Αλλά η ζωή αυτή έχει μεταμορφωθεί πλέον σε ένα μαγικό κόσμο, γεμάτο μυστήριο και απρόοπτα. Και αυτό το βιβλίο δεν είναι παρά η αφορμή για να ξυπνήσει αυτός ο πολεμιστής...</p></span>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-74249761143308423302010-03-20T14:32:00.000-07:002010-03-20T15:08:03.849-07:00Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα..Ο Ινδιάνος κούνησε το κεφάλι αργά. "<strong>Αυτό που συνέβη στο λαό μου μπορεί να συμβεί και στο δικό σου</strong>". Κοντοστάθηκε για λίγο, κι ύστερα είπε: "<strong>Τί θα σκεφτόσουν αν σου έλεγα πως συμβαίνει αυτή τη στιγμή; </strong>".<br />Η Νεστ αισθάνθηκε ένα σφίξιμο στο λαιμό. "<strong>Τί εννοείς;</strong> "<br />Ο Δύο Αρκούδες έγειρε πίσω και το πρόσωπό του χάθηκε για μια στιγμή μέσα στις σκιές. "<strong>Όλοι οι λαοί πιστεύουν πως <span style="color:#ff6600;">θα ζουν για πάντα</span></strong>", μούγκρισε σιγανά. "Δεν περνάει απ' το μυαλό τους πως κάποτε ίσως πάψουν να υπάρχουν. Οι Σινισίπι ήταν κάπως έτσι. Δεν φαντάζονταν πως θα μπορούσαν να εξαλειφθούν. Κι όμως, αυτό έγινε. Το ίδιο πιστεύει κι ο δικός σου λαός, Νεστ. Νομίζουν πως θα επιβιώνουν αιώνια. Νομίζουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους καταστρέψει, να τους σαρώσει τόσο ριζικά από την επιφάνεια της γης και την ιστορία ώστε το μόνο που να απομείνει να είναι το όνομά τους, κι ακόμα κι αυτό να μην είναι γνωστό με βεβαιότητα. Τέτοια εμπιστοσύνη έχουν στον εαυτό τους.<br />Κι όμως, η καταστροφή τους έχει ήδη αρχίσει. Τους χτυπά σταδιακά, και με αδιόρατους τρόπους. Λίγο λίγο, η εμπιστοσύνη που έχουν στον εαυτό τους διαβρώνεται. Ένας όλο και μεγαλύτερος κυνισμός διαποτίζει τις ζωές τους. Οι μικρές καθημερινές πράξεις καλοσύνης και φιλανθρωπίας εγκαταλείπονται σαν άσκοπες και μερικές φορές θεωρούνται ένδειξη αδυναμίας. Οι μικρές αποτυχίες στη συμπεριφορά οδηγούν σε μεγαλύτερες. Οι άνθρωποι δεν αρκούνται να αγνοούν την αγένεια των άλλων, αλλά πρέπει να την ανταποδίδουν και με τον ίδιο τρόπο. Γίνονται μισαλλόδοξοι και επικριτικοί. Χάνουν κάθε χάρη. Αν κάποιος δηλώσει πως ο Θεός του μίλησε, ένας άλλος βιάζεται να διακηρύξει πως ο θεός αυτός είναι ψεύτικος. Αν οι άστεγοι δεν μπορούν να βρουν σπίτοι, τότε πιστεύεται πως φταίνε οι ίδιοι για το κατάντημά τους. Αν οι φτωχοί μένουν άνεργοι, σίγουρα αυτό συμβαίνει επειδή είναι τεμπέληδες. Αν μια αρρώστια χτυπήσει κάποιους που ζουν με τρόπο διαφορετικό από το δικό μας, τότε σίγουρα είναι η τιμωρία για τη ζωή που ζούσαν.<br />Κοίτα το λαό σου, Νεστ Φρίμαρκ. Εγκαταλείπουν τους γέρους. Αποφεύγουν τους αρρώστους. Διώχνουν τα παιδιά τους. Καταδικάζουν οποιονδήποτε είναι διαφορετικός.Καθημερινά διαπράττουν πράξεις, απιστίας, προδοσίας και διαστροφής. Υποθάλπουν ψέματα που υποσκάπτουν πεποιθήσεις. <strong>Κάθε μικρό σκοτάδι γεννάει ένα μεγαλύτερο. Κάθε μικρό συμβάν οργής, πικρίας, μικρότητας και απληστίας φέρνει κι άλλα. Μια αίσθηση ματαιότητας τους πνίγει. Αισθάνονται ανίσχυροι απέναντί της επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν την πηγή της. <span style="color:#ff6600;">Πολεμούν τους εαυτούς τους, μα ούτε που έχουν αρχίσει να κατανοούν τη φύση της μάχης που διεξάγεται</span>".</strong><br />Πήρε μια βαθιά, αργή αναπνοή και ύστερα ξεφύσησε. "Υπάρχει έστω και μια χούφτα ανθρώπων του λαού σου που να πιστεύει πως η ζωή σ' αυτή τη χόρα είναι καλύτερη απ' ό,τι ήταν πριν από είκοσι χρόνια; [..] Βρίσκουν πως η εντιμότητα, η εμπιστοσύνη και η συμπόνοια ξεπερνούν την απληστία, την απάτη και την περιφρόνηση; Μπορείς να μου πεις ειλικρινά πως δεν ανησυχείς για το μέλλον τους;"<br />Το σκοτεινό βλέμμα του την κοίταξε διεισδυτικά. "Δεν αναγνωρίζουμε πάντα αυτό που έρχεται να μας καταστρέψει. Αυτό είναι το μάθημα που μπορεί να διδαχθεί κανείς από τους Σινισίπι. Το κακό μπορεί να εμφανιστεί με πολλές διαφορετικές μορφές. Ίσως ο λαός μου να καταστράφηκε από έναν κόσμο ο οποίος απαιτούσε αλλαγές τις οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν. <strong>Έχω όμως λόγους να πιστεύω πως ο δικός σου λαός αυτοκαταστρέφεται</strong> "<br /><br />Terry Brroks, εκδόσεις έσοπτρονΦωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-47987979467132251392010-03-20T14:18:00.000-07:002010-03-20T14:21:29.132-07:00Η επιλογή..Ένας πολεμιστής του φωτός μοιράζεται τον κόσμο του με εκείνους που αγαπά.<br />Προσπαθεί να τους προτέψει να κάνουν αυτό που επιθυμούν αλλά που αποφεύγουν από έλλειψη θάρρους.<br />Εκείνες τις στιγμές εμφανίζεται ο Αντίπαλος με δύο πλάκες στο χέρι.<br />Στη μία γράφει: "Σκέψου περισσότερο τον εαυτό σου. Κράτησε για εσένα τις ευλογίες, αλλιώς θα χάσεις τα πάντα".<br />Στην άλλη διαβάζει: "Ποιος είσαι εσύ για να βοηθήσεις τους άλλους; Έχεις καταφέρει να δεις τα ελαττώματά σου;"<br />Ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι έχει ελαττώματα. Μα γνωρίζει επίσης ότι δεν μπορεί να ωριμάσει μόνος, ότι δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τους συντρόφους του.<br />Τότε εκσφεντονίζει τις δύο πλάκες στη γη, αν και σκέφτεται ότι περιέχουν κάποια βάση αλήθειας. Οι πλάκες γίνονται σκόνη και ο πολεμιστής συνεχίζει να παροτρύνει τον πλησίον του.<br /><br />Εκδόσεις ΛιβάνηΦωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-33557187948426420892010-01-11T12:05:00.000-08:002010-01-11T12:46:55.554-08:00Θεός και Πίστη Μέσα Από τα Μάτια του Ειρηνικού Πολεμιστή<em><span style="color:#993399;">"Ο αληθινός πολεμιστής, Σωκράτη, διατηρεί την ανθρωπιά του ακόμη και στη μάχη. Κερδίζοντας έναν βάρβαρο θρίαμβο, εξακολουθείς να διακυβεύεις την ψυχή σου. Αυτοί που πολεμούν τον δράκο, μπορούν να γίνουν ο δράκος."</span></em> [...]<br /><br />"-Κάποτε είχα έναν δάσκαλο που μου είπε ότι δέσμευση σημαίνει να κάνεις αυτό που ξεκίνησες ή να πεθαίνεις προσπαθώντας.<br />-Δεν θα καθίσεις εδώ μαζί μας, σαν ένας από εμάς, για μερικά ακόμα χρόνια;<br />-Ενώ αυτοί οι άνθρωποι τριγυρίζουν ελεύθεροι;<br />-Οι άνθρωποι τριγυρνούν ελεύθεροι ανά τη γη, Σωκράτη. Η ίδια η φύση τριγυρνά ελεύθερη -με τυφώνες και σεισμούς και πανώλες και ακρίδες. Ακόμα και τώρα, αθώοι πεθαίνουν από βία και λοιμούς, ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλους ανθρώπους πάνω στη γη. Ποιος έχρισε εσένα υπεύθυνο; Ποιος σου έδωσε τη σοφία ώστε να γνωρίζεις ποιος πρέπει να ζήσει και ποιος να πεθάνει και πώς; Ποιος είσαι για να γνωρίζεις τη θέληση του Θεού;<br />-Σε ποιον Θεό αναφέρεσαι, Πατέρα Σεραφείμ; Τον ελεήμονα και δίκαιο Θεό που βρήκε αρμόζον μέσα από την απέραντη σοφία του να πάρει την οικογένειά μου; Αυτός είναι ο Θεός στον οποίο προσεύχεσαι;<br />-Λοιπόν, Σωκράτη, επιτέλους αντιμετωπίζεις αυτό που σε βάραινε τόσο καιρό. Εύχομαι να είχα μια απάντηση -μερικές γλυκές λέξεις για να ελεφρύνω τήν καρδιά σου. Όμως ο Θεός παραμένει ένα μυστήριο ακόμα και για εμένα. Υπήρχε κάποτε ένας σοφός άνδρας που είπε: "Υπάρχουν τρία μυστήρια σε αυτό τον κόσμο: ο αέρας για τα πουλιά, το νερό για τα ψάρια και η ανθρωπότητα για τον εαυτό της". <span style="color:#993399;">Εγώ έχω βρει πως ο Θεός είναι το μεγαλύτερο μυστήριο από όλα, αλλά παράλληλα τόσο οικείος όσο το καρδιοχτύπι μας, τόσο κοντά όσο η επόμενη αναπνοή μας.. περιβάλλοντάς μας, τόσο κοντά όσο η επόμενη αναπνοή μας.. περιβάλλοντάς μας σαν τον αέρα, σαν το νερό... πανταχού παρών. Αλλά ο νους μας δεν μπορεί να χωρέσει τον Θεό, μόνο η καρδιά.. Εκεί είναι που θα βρεις την πίστη..</span><br />-Σταμάτησα να πιστεύω στον Θεό εδώ και χρόνια.<br />-Ο Θεός αγκαλιάζει ακόμα και τους άπιστους. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Δέξου το μυστήριο, Σωκράτη. Εμπιστεύσου το. Σταμάτα να προσπαθείς τι θα έπρεπε και τι δεν θα έπρεπε να είναι και θα βρεις την πίστη σου ξανά.<br />-Οι λέξεις σου πάντα είχαν τη γεύση της αλήθειας, Πατέρα.. αλλά κατά κάποιον τρόπο, αδυνατώ να πιάσω το νόημά τους.<br />-Κάποτε δεν μπορούσες καν να πιάσεις το ράσο μου. Και τώρα κοίταξε τι συνέβη με λίγη υπομονή..<br />-Και πολύ εξάσκηση.<br />-Ναι. Και ίσως είναι καιρός να εξασκηθείς.. με άλλο τρόπο. Η εκπαίδευσή σου σού έχει μάθει τα όρια του νου. <span style="color:#993399;">Το πνεύμα είναι μια μεγάλη σκάλα προς τον ουρανό, αλλά σταματά δίχως να αγγίζει τον παράδεισο. Μόνο η σοφία της καρδιάς μπορεί να ρίξει φως στο δρόμο</span>. Ο αρχαίος συνονόματός σου, ο Σωκράτης, θύμισε στους νέους της Αθήνας ότι η σοφία ξεκινά με την αναζήτηση...<br />-Αλλά πέρα από αυτά τα εντυπωσιακά λόγια, Σεραφείμ, <span style="color:#cc0000;">τί πρέπει να κάνω</span>;<br />-<span style="color:#3333ff;">Τί πρέπει να κάνει ο οποιοσδήποτε; Να βάλει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο!</span> Είσαι μονάχα ένας παίκτης σε ένα δράμα μεγαλύτερο απ' όσο μπορεί κανείς, εκτός από τον Θεό, να χωρέσει στο νου του... Μερικές φορές δεν είμαι καν σίγουρος ότι ακόμα και ο ίδιος ο Θεός μπορεί να το καταλάβει! Μπορούμε μόνο να παίξουμε τον ρόλο που μας δίδεται. Καταλαβαίνεις; <span style="color:#993399;">Αυτοί που εμφανίζονται στην ζωή σου -είτε για να βοηθήσουν είτε για να σε βλάψουν- είναι όλοι σταλμένοι από τον Θεό. <strong>Συνάντησέ τους όλους με ειρηνική καρδιά, αλλά με το πνεύμα του πολεμιστή.</strong> Θα αποτύχεις πολλές φορές, αλλά αποτυγχάνοντας θα μάθεις και μαθαίνοντας θα βρεις τον δρόμο σου. Στο μεταξύ, παραδώσου στη θέληση του Θεού, στη ζωή που σου δόθηκε, στιγμή προς στιγμή.</span><br /><span style="color:#cc0000;">-Πώς γίνεται να γνωρίζω τη θέληση του Θεού, Σεραφείμ;</span><br />-<span style="color:#3333ff;">Η πίστη δεν εναπόκειται στο να γνωρίζεις κάτι με σιγουριά. Απαιτεί μονάχα το κουράγιο να αποδέχεσαι πως ό,τι συμβαίνει, είτε αυτό φέρνει ευχαρίστηση είτε πόνο, είναι για το ανώτερο καλό."</span><br /><span style="color:#3333ff;"></span><br /><span style="color:#000000;"><em>εκδόσεις έσοπτρον</em></span>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-69445621764512079772010-01-01T05:42:00.000-08:002010-03-20T15:08:26.192-07:00Περί τελειότητος..Μια μέρα ο Σανγκ-σο θέλησε να επισκεφτεί ξανά το εργαστήρι κεραμικής, πριν πάει στην αίθουσα καλλιγραφίας. Επιθυμούσε να δει για μια ακόμη φορά τη δουλειά των αγγειοπλαστών, τις ανάλαφρες κινήσεις τους. Όταν μπήκε στο ευρύχωρο δωμάτιο, μυρωδιές υγρού καολίνη πλανιόνταν στον αέρα.<br />Έμεινε πολλή ώρα να παρακολουθεί ό,τι έκαναν, χωρίς να μιλάει, κρατώντας την ανάσα του. Δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να τους ενοχλήσει.<br />Παρατηρούσε με μεγάλη προσοχή τις κινήσεις ενός μικρόσωμου ξερακιανού άντρα σε προχωρημένη ηλικία. Πότε πότε ο γέροντας στρεφόταν προς το μέρος του και ένα χαμόγελο φώτιζε το σκαμμένο από το χρόνο πρόσωπό του. Κουνούσε το κεφάλι του σιωπηλά. Ο Σανγκ-σο είχε μαγευτεί από την ακρίβεια με την οποία εκτελούσε καθεμία από τις κινήσεις του. Τον είδε να ολοκληρώνει ένα μικρό φλυτζάνι ίδιου μεγέθους με εκείνο που είχε κρατήσει στα χέρια του στην πρώτη του επίσκεψη.<br />Ο γέροντας κράτησε το αντικείμενο ανάμεσα στο δάκτυλά του και το γύρισε απ’ όλες τις μεριές για να το εξετάσει. <strong><em><span style="color:#993399;">Το φλυτζάνι ήταν άψογο σε όλα τα σημεία, στρογγυλό και λείο, όπως έπρεπε. Έπειτα πήρε ένα άλλο εργαλείο και χάραξε μια μικρή γραμμή μέσα στο κεραμικό, στη μία του πλευρά. Η κίνησή του ήταν προσεκτική και γεμάτη σιγουριά.<br /></span></em></strong>Ο Σανγκ-σο εξεπλάγη.<br />-Μου επιτρέπετε, δάσκαλε, να σας κάνω μία ερώτηση;<br />-Ναι, βέβαια…<br />-Για ποιο λόγο κάνατε αυτό το σημάδι πάνω στο φλυτζάνι; Δε σας άρεσε η όψη που είχε πριν; Εμένα μου φαινόταν άψογο.<br />-Σε τί μας χρησιμεύει η τελειότητα; Απάντησε ήρεμα ο ηλικιωμένος άντρας. Η τελειότητα είναι επίπεδη και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, χωρίς καμία ένταση.<br />-Χωρίς ενδιαφέρον είπατε;<br />Ο ηλικιωμένος άντρας χαμογέλασε. Συνέχισε να επεξεργάζεται το μικρό φλυτζάνι.<br /><span style="color:#000000;">-Η τελειότητα είναι ψυχρή, παγωμένη.. Είναι σαν ένα όνειρο που επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον χωρίς να αλλάζει.<br /></span>-Μα κάθε δάσκαλος δεν επιδιώκει την τελειότητα;<br />-Ναι, ναι .. την επιδιώκει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Την επιδιώκει.<br />-Μα εσείς την αγγίξατε.. Εκείνο εκεί το φλυτζάνι.. πριν να το..<br />-Πριν να ανατυπώσω πάνω του μια κίνηση;<br />Ο Σανγκ-σο σώπασε. Προσπαθούσε να καταλάβει τι του έλεγε ο ηλικιωμένος άντρας. Εκείνος τον παρατηρούσε με την άκρη του ματιού του. Ακούμπησε προσεκτικά το κεραμικό πάνω στο τραπέζι.<br />-Ακολουθήστε με, είπε στον νεαρό άντρα.<br />Και απομακρύνθηκε με μακρόσυρτο βήμα.<br />-Ο άνθρωπος ζει, χαράζει ένα δρόμο με τα βήματά του, του εξήγησε, μερικές φορές κάνει λάθος, χάνεται, άλλες φορές πάλι βρίσκει αυτό που έψαχνε, δεν έχει και μεγάλη σημασία.. η μοίρα του είναι να προχωράει πάντα μπροστά. Ο άνθρωπος, βλέπετε, είναι ιδιαίτερα παράξενος: Διαρκώς επιδιώκει κάτι άλλο απ’ αυτό που ήδη έχει. Ολόκληρη η ζωή του είναι συνυφασμένη με αυτή την κίνηση.<br />Άρπαξε δύο φλυτζάνια που ήταν τοποθετημένα πάνω σ’ ένα ράφι στον τοίχο. Το ένα ήταν όμορφο, άψογο. Οι αποχρώσεις του σκούρου μπλε χρώματός του είχαν ένα σπάνιο βάθος.<br />-Πάρτε τα και τα δύο.<br />Ο Σανγκ-σο πήρε τα φλυτζάνια, ένα σε κάθε χέρι του. Αναγνώρισε το δεύτερο, αυτό που είχε ήδη κρατήσει με τις σκούρες και τις πορφυρές αποχρώσεις. Το μικρό σημάδι ήταν ακόμη στο χείλος του.<br />Ο Σανγκ-σο κοίταξε και τα δύο φλυτζάνια, το ένα μετά το άλλο. <strong><em><span style="color:#993399;">Το μπλε ήταν υπέροχο, αλλά ύστερα από μια στιγμή του φάνηκε ότι δεν είχε καμία αξία, ότι δεν είχε τίποτα που να μπορεί να τραβήξει την προσοχή του πέρα από την ίδια την τελειότητά του. Αντίθετα, το άλλο βρήκε αμέσως τη θέση του στη χούφτα του, σαν να ήταν ένας φίλος του. Έτριψε με το δάχτυλό του τη μικρή χαρακιά και χάρηκε που ξαναβρήκε αυτή τη μικροσκοπική προεξοχή που το καθιστούσε μοναδικό και ξεχωριστό.<br /></span></em></strong>-Λοιπόν; Τι έχετε να πείτε τώρα; Ρώτησε ο ηλικιωμένος άντρας παρατηρώντας τον.<br />-Η κίνηση… αυτή η μικρή ατέλεια με ελκύει περισσότερο, μουρμούρισε ο Σανγκ-σο.<br />-Όντως.. η τελειότητα δε μας ενδιαφέρει τόσο όσο αυτό, έτσι δεν είναι; <strong><span style="color:#cc66cc;">Σ’ αυτή τη γη ό,τι προτιμάμε δεν είναι το ίδιο με ό,τι αγαπάμε…</span></strong><br />-Όχι, δεν είναι το ίδιο με ό,τι αγαπάμε, επανέλαβε αργά ο Σανγκ-σο.<br />Σκεφτόταν και πάλι την εκπαίδευσή του, τους δασκάλους του. Ήθελαν να με κάνουν έναν άντρα ανάγλυφο, χωρίς καμιά προεξοχή, είπε στον εαυτό του. Χωρίς τίποτε απ’ όπου να μπορεί να πιαστεί η ζωή. Κάποιον που δε θα έπρεπε να γνωρίζει το φόβο, που δε θα μπορούσε να ακολουθήσει την καρδιά του. Απολιθωμένο, κατά κάποιο τρόπο νεκρό.<br /><br />Ο αγγελιαφόρος του Αυτοκράτορα, ΚΑΡΙΝ ΝΑΟΥΡΙ, εκδρόσεις ΚέδροςΦωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-3526473574025302472009-09-21T13:03:00.000-07:002009-09-21T13:39:21.635-07:00Η αφύπνιση ενός κρυφού χαρίσματοςΟ Έντγκαρ γεννήθηκε το 1877 σε ένα αγρόκτημα στο Κεντάκι, από πιστούς αλλά αμόρφωτους γονείς. Ο ίδιος έφτασε στο γυμνάσιο. Ήσυχο, αλλά βαθιά θρησκευόμενο αγόρι, ήταν επίσης λίγο φαντασιόπληκτος. Μέχρι τα εννέα του, «μικρά πλάσματα» που μονάχα εκείνος και η φίλη του, Άννα, μπορούσαν να δουν, έβγαιναν από το δάσος για να παίξουν μαζί τους. Ένα από αυτά τα μικρά πλάσματα, τους είπε κάποτε: <em>«Εμείς ζούμε μέσα στα λουλούδια και τη μουσική».<br />«Ποια μουσική;»</em> είχε ρωτήσει η Άννα.<br /><em>«Τη μουσική των πάντων»</em> απάντησε η μικροσκοπική ύπαρξη.<br />Η Άννα πέθανε εκείνο τον χειμώνα. Την άνοιξη, ο μοναχικός Έντγκαρ την αναζητούσε στα λουλούδια με τα μικρά πλάσματα. Όμως δεν τη βρήκε ποτέ.<br />Σε ηλικία δέκα ετών, ο Έντγκαρ ορκίστηκε να διαβάζει ολόκληρη τη Βίβλο, μια φορά, κάθε χρόνο της ζωής του. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, είχε διαβάσει τη Βίβλο 13 φορές. Μια μέρα, ενώ μελετούσε τη Βίβλο σε ένα κρυφό μέρος μέσα στο δάσος, ένιωσε μια παρουσία κοντά του. Κοίταξε ψηλά και είδε μια όμορφη γυναίκα να στέκεται από πάνω του με σκιερά προσαρτήματα που είχαν το σχήμα φτερών, στην πλάτη της. Η φωνή της, ήταν απαλή και μελωδική: <em><strong>«Οι προσευχές σου εισακούστηκαν», είπε στον Έντγκαρ. «Πες μου τι θα ήθελες πάνω από όλα, και θα σου το δώσω».</strong></em><br />Μετά από κάποιο δισταγμό, βρήκε το κουράγιο να πει <em><strong>«Περισσότερο απ’ όλα, θα ήθελα να μπορώ να βοηθά τους άλλους και ειδικά τα παιδιά, όταν είναι άρρωστα».</strong></em> Όσο ξαφνικά είχε έρθει, κατά τον ίδιο τρόπο η γυναίκα εξαφανίστηκε.<br />Κατά τη διάρκεια όλης της επόμενης ημέρας, το μυαλό του Έντγκαρ ήταν θολό. Ο δάσκαλός του ανέφερε την κακή απόδοσή του στον πατέρα του, έναν αυστηρό άνδρα που όλοι αποκαλούσαν Αφεντικό. Ντροπιασμένος, ο πατέρας εξέτασε τον Έντγκαρ στα μαθήματά του εκείνο το βράδυ και αγανακτισμένος με τη φαινομενική ηλιθιότητα του γιου του, τον χαστούκισε και τον έριξε στο πάτωμα. Τότε ήταν που ο Έντγκαρ άκουσε τη φωνή: «Αν κοιμηθείς λιγάκι, μπορούμε να σε βοηθήσουμε», είπε ο άγγελος.<br />Ο Έντγκαρ παρακάλεσε τον πατέρα του να του δώσει λίγο χρόνο για να ξεκουραστεί. Υποσχέθηκε ότι θα ήξερε το μάθημα, μόλις ξυπνούσε. Αφού ο πατέρας του πήγε στην κουζίνα, ο Έντγκαρ κουλουριάστηκε στην καρέκλα του, με το βιβλίο του κάτω απ το κεφάλι του και έπεσε για ύπνο.<br />Όταν ο πατέρας του ξύπνησε τον Έντγκαρ μερικά λεπτά αργότερα για να τον εξετάσει, κατάπληκτος διαπίστωσε ότι ο Έντγκαρ μπορούσε τώρα να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση οποιαδήποτε σελίδας του βιβλίου, το περισσότερο από το οποίο δεν είχε καν διαβάσει. Μετά από αυτό, ο Έντγκαρ κοιμόταν με τα σχολικά του βιβλία κάτω από το μαξιλάρι και το πρωί, ήξερε όλα τους τα περιεχόμενα –έβλεπε σελίδες μέσα στο μυαλό του. Σύντομα, μεταφέρθηκε σε ανώτερη τάξη στο σχολείο.<br />Δύο χρόνια αργότερα, αφού μια μπάλα του μπέιζμπολ χτύπησε τον Έντγκαρ στη σπονδυλική στήλη, γύρισε σπίτι παραληρώντας και συμπεριφερόμενος παράξενα. Όταν οι ανήσυχοι γονείς του τον έβαλαν στο κρεβάτι, εκείνος κοιμήθηκε και άρχισε να μιλά. Με ήρεμη, καθαρή φωνή είπε στους γονείς του για τον τραυματισμό του και περιέγραψε με λεπτομέρειες την παρασκευή ενός καταπλάσματος που θα τον θεράπευε. Εκείνοι, ακολούθησαν τις οδηγίες του και ως το πρωί τα συμπτώματά του είχαν εξαφανιστεί και η σπονδυλική του στήλη είχε θεραπευτεί. Ο Έντγκαρ δεν θυμόταν τίποτα από την προηγούμενη μέρα ή τη διάγνωση που είχε πραγματοποιήσει στον ύπνο του.<br />Χρόνια πέρασαν, ο Έντγκαρ μεγάλωσε, έφυγε από το αγρόκτημα και μετακόμισε σε μια κοντινή πόλη. Εργάστηκε σε ένα βιβλιοπωλείο, όπου συνάντησε τη Γετρούδη, τη μέλλουσα σύζυγό του, με την οποία θα αποκτούσε τρεις γιους. Ο Έντγκαρ έγινε φωτογράφος και αξιοσέβαστο μέλος της εκκλησίας και της κοινότητάς του. Έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικός, με εξαίρεση τα κρυφά του ταλέντα, τα οποία επεδείκνυε περιοδικά.<br />Μια κρίσιμη αλλαγή ήρθε όταν ο Έντγκαρ θεράπευσε τον εαυτό του από μια σοβαρή ασθένεια στον λαιμό, χρησιμοποιώντας την τεχνική της αυτό-ύπνωσης, με τη βοήθεια ενός ερασιτέχνη υπνωτιστή που ονομαζόταν Λέιν. Ο Λέιν άρχισε να πειραματίζεται με τον Έντγκαρ, ο οποίος ανακάλυψε ότι ήταν ικανός, κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, να διαγνώσει άλλους, ακόμα και άτομα που βρίσκονταν πολύ μακριά, με μια παράξενη ακρίβεια. Ο Έντγκαρ δεν είχε προγενέστερη ιατρική γνώση. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, χρησιμοποιούσε ακριβή ιατρική ορολογία, άγνωστη σε εκείνον ενώ ήταν ξύπνιος, και μπορούσε να δώσει συνταγές για διάφορα φάρμακα, τα οποία αποδεικνύονταν αξιοσημείωτα αποτελεσματικά.<br />Τούτος ο νεαρός άνδρας ήταν προφανώς ένας χαρισματικός γιατρός στον ύπνο του.<br />Ο Έντγκαρ αμφέβαλλε για την περίεργη ικανότητά του και μονάχα μετά από τη συνεχή επιβεβαίωση του Λέιν και τη δική του ψυχική αναζήτηση, συμφώνησε να τη χρησιμοποιήσει. Όταν είδε ότι οι άνθρωποι που έρχονταν σε αυτόν θεραπεύονταν, δεν μπορούσε να αρνηθεί. Ωστόσο, δεν δεχόταν χρήματα. Εάν επρόκειτο για δώρο Θεού, και ευχόταν να είναι, δεν θα μπορούσε συνειδητά να βγάλει κέρδος από αυτό.<br />Οι ιατρικές συμβουλές του Έντγκαρ συχνά προκαλούσαν έντονες αντιδράσεις από γιατρούς –επέμεναν ότι οι ανορθόδοξες θεραπείες του θα είχαν καταστροφικά αποτελέσματα και ίσως θανάσιμα για τους ασθενείς, τους οποίους οι ίδιοι ήταν ανίκανοι να θεραπεύσουν. Μερικές φορές, φοβούμενος το χειρότερο, ο Έντγκαρ υπέφερε από αγωνία και αμφιβολίες. Ήξερε ότι εάν ένας ασθενής πέθαινε, θα τον κατέστρεφε. Αλλά, το να βλέπει τόσους ανθρώπους να θεραπεύονται του έδινε πίστη στο χάρισμά του και κουράγιο για να το χρησιμοποιήσει.<br />Κάποιοι από τους γιατρούς που αρχικά τον είχαν κατηγορήσει ως κομπογιαννίτη, αργότερα αποδέχτηκαν τις αξιόλογες θεραπείες του και προσφέρθηκαν να συνεργαστούν μαζί του, ελπίζοντας να κάνουν καριέρα και λεφτά. Ο Έντγκαρ πάντοτε αρνείτο. Σε έναν τέτοιο αντίπαλο που είχε γίνει επιχειρηματίας είπε: «Εσύ, και όλοι οι άλλοι γιατροί που με εξετάσατε, καταλάβατε ότι δεν είμαι τσαρλατάνος. Τώρα, αν όλοι εσείς οι τύποι μπορούσατε να με πείσετε πως ούτε εσείς είστε απατεώνες, ίσως να συνεργαστώ μαζί σας».<br />Όταν δημοσιεύθηκε ένα άρθρο εφημερίδας ενός διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων γι’ αυτόν τον αγρότη με το θαυματουργό χάρισμα, ένα πλήθος από ανθρώπους συνέρρευσε: πιστοί που αναζητούσαν μαγική ίαση, μικροπωλητές που προσπαθούσαν να τον εκμεταλλευτούν για λίγα δολάρια και σκεπτικιστές που προσπαθούσαν να αποκαλύψουν ότι ήταν απατεώνας. Και χιλιάδες απελπισμένα γράμματα άρχισαν να καταφθάνουν, αναζητώντας βοήθεια. Συχνά, σε κατάσταση έκστασης ο ίδιος διάβαζε επιστολές προσεκτικά και έδινε απάντηση σε γράμματα που δεν είχαν ακόμα φτάσει.<br />[…] Κατά τη διάρκεια των ετών, οι διαγνώσεις του Έντγκαρ βοήθησαν χιλιάδες ανθρώπους, θεραπεύοντας το σώμα τους και ανανεώνοντας την πίστη τους. Οι διαγνώσεις πάντα έστρεφαν τους ανθρώπους στον απώτερο λόγο της ύπαρξης: τη σχέση με τους άλλους και με τον Θεό. Ο Έντγκαρ ήταν φιλύποπτος απέναντι σε ενθουσιώδεις μεταφυσικούς που ανακατεύονταν σε ψυχικά φαινόμενα, για λόγους διασκέδασης ή για να φουσκώσουν το εγώ τους. Φοβόταν ότι τέτοιοι άνθρωποι θα μετέτρεπαν τη ζωή του σε κάποια ανορθόδοξη θρησκεία και δεν ήθελε καθόλου να συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο.<br />Ο νους του Έντγκαρ είχε στραφεί στο σύμπαν, όμως τα πόδια του πατούσαν γερά πάνω στη Γη. Ήξερε ότι η γνώση του θα έπρεπε να βοηθά τους ανθρώπους με απτό τρόπο, ειδάλλως είχε λίγη αξία. Το να παρουσιάζει συναρπαστικές πληροφορίες δεν ήταν ποτέ ο σκοπός του. Καθώς έλεγαν συχνά οι προγνώσεις του: «Το να γνωρίζει κανείς και να μην πράττει αποτελεί αμαρτία». Για να έχει αξία η αλήθεια, έπρεπε να βιωθεί, όχι απλώς να γίνει πιστευτή.<br />Κατά τη διάρκεια των ετών, ένα εκτενές σύνολο ιατρικής και μεταφυσικής σοφίας μεταφέρθηκε μέσα από τις εκστάσεις του Έντγκαρ, πηγάζοντας από τα βάθη ενός Παγκόσμιου Νου, του οποίου ο ίδιος έμοιαζε να λειτουργεί ως δίαυλος. Προφήτευσε με ακρίβεια πολλά μελλοντικά γεγονότα, συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος Πολιτικών Δικαιωμάτων και των δολοφονιών των αδελφών Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Προέβλεψε μια πνευματική αναγέννηση στο τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Στο μεταξύ, διάβαζε τη Βίβλο κάθε μέρα και κάθε χρόνο ολοκλήρωνε έναν κύκλο, τηρώντας τον όρκο των παιδικών του χρόνων.<br />[…] <strong>Η ζωή του Έντγκαρ Κέισι υποδεικνύει μια παραμυθένια πραγματικότητα όπου φτερωτοί άγγελοι πραγματοποιούν τις ευχές ταπεινών νεαρών σε μοναχικά δάση, όπου πλάσματα μαθαίνουν τα παιδιά για «τη μουσική των πάντων», και όπου απλές ψυχές μεγαλώνουν, ώστε να μπορούν να θεραπεύσουν τον κόσμο με τα μαγικά τους χαρίσματα. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι η ζωή και το έργο του Έντγκαρ μας υπενθυμίζουν πως ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι πιο μυστηριώδης απ όσο γνωρίζουμε και πως οι πνευματικές δυνάμεις τις οποίες επέδειξε ίσως βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στον καθένα μας, περιμένοντας να αφυπνιστούν και να χρησιμοποιηθούν προς εξυπηρέτηση των άλλων.<br /></strong><br /><br /><em>Θεϊκές Παρεμβάσεις, Αληθινές Ιστορίες θαυμάτων και μυστηρίουDan Millman & Doug Childers, εκδόσεις έσοπτρον</em><br /><em></em><br /><a onmousedown="'UntrustedLink.bootstrap($(this)," href="http://www.youtube.com/watch?v=qqW9yE5v0So" rel="nofollow" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=qqW9yE5v0So</a> ~Edgar Cayce : Legacy of EDGAR CAYCE PART 1<br /><a onmousedown="'UntrustedLink.bootstrap($(this)," href="http://www.youtube.com/watch?v=dM9ceQdzYdg" rel="nofollow" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=dM9ceQdzYdg</a> ~Edgar Cayce : Legacy of EDGAR CAYCE PART 2<br /><a onmousedown="'UntrustedLink.bootstrap($(this)," href="http://www.youtube.com/watch?v=OB9Ww2hVMEw" rel="nofollow" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=OB9Ww2hVMEw</a> ~Edgar Cayce : Legacy of EDGAR CAYCE PART 3<br /><a onmousedown="'UntrustedLink.bootstrap($(this)," href="http://www.youtube.com/watch?v=a683fTaDfTg" rel="nofollow" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=a683fTaDfTg</a> ~Edgar Cayce : Legacy of EDGAR CAYCE PART 4<br /><a onmousedown="'UntrustedLink.bootstrap($(this)," href="http://www.youtube.com/watch?v=1XPR14pI5qI" rel="nofollow" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=1XPR14pI5qI</a> ~Edgar Cayce : Legacy of EDGAR CAYCE PART 5Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-37864076961126526502009-09-02T00:30:00.000-07:002009-09-02T00:33:13.911-07:00Γεφυρώνοντας την Πίστη, τη Θρησκεία και τη Λογική<em>Θεϊκές Παρεμβάσεις, Αληθινές Ιστορίες θαυμάτων και μυστηρίου</em><br /><em>Dan Millman & Doug Childers, εκδόσεις έσοπτρον</em><br /><br />Ακόμη ένα βιβλίο που διαβάζοντας τον τίτλο και την περίληψη στο πίσω μέρος του, δεν μπορείς να συλλάβεις τίποτα απ' την μαγεία του. Με τρεις λέξεις είναι γοητευτικότατο, ταξιδιάρικο και εμψυχωτικό. Σε αυτό το βιβλίο, υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους άλλαξε από Θεϊκές παρεμβάσεις, μέσα σε αυτές είναι και οι προσωπικές ιστορίες των δύο συγγραφέων. Ένα κομμάτι απ την εισαγωγή μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και θεωρώ πως είναι το πλέον κατάλληλο για να σας εισάγει στο βιβλίο αυτό:<br /><br /><strong>Γεφυρώνοντας την Πίστη, τη Θρησκεία και τη Λογική</strong><br />Μέσα σε όλους μας, υπάρχει ένας σκεπτικιστής που κλίνει προς τη λογική –και ένας πιστός που έλκεται από την πίστη. Όταν ζητείται από κάποιον να επιλέξει ανάμεσα σε αυτά τα φαινομενικά αντίθετα χαρακτηριστικά, οι φρόνιμοι επιλέγουν και τα δύο, βλέποντας στο καθένα ένα απαραίτητο κομμάτι του συνόλου που τους εκφράζει. Μοχάνα μέσα από αυτά τα δύο μάτια της πίστης και της λογικής, είμαστε ικανοί να διακρίνουμε τις υπερβατικές αλήθειες που θα μας απελευθερώσουν.<br />Κατά συνέπεια, αυτό το βιβλίο καλεί μαζί πιστούς και σκεπτικιστές, να γίνουν μάρτυρες σε αυτές τις ιστορίες και στις αποδείξεις που αυτές παρέχουν, για φαινόμενα συνάμα διαχρονικά και παγκόσμια. Οι ιστορίες αυτές περιγράφουν τις μεταμορφώσεις διαφόρων ατόμων, εμπτισμένες με τα «πιστεύω» ενός πλήθους θρησκειών. Ωστόσο, ακόμα και αυτοί που δεν ακολουθούν κάποια θρησκεία θα συναντήσουν μέσα στις σελίδες αυτές μια απροσδιόριστη δύναμη, η οποία αποκαλύπτει τις πνευματικές διαστάσεις που βρίσκονται κρυμμένες στον φυσικό κόσμο. Είτε πιστεύετε ότι οι ιστορίες αυτές προβάλλουν τη χάρη του Θεού ή τις αναπάντεψες μεταβολές της μοίρας, εδώ θα βρείτε ουσία και πνεύμα να συνυπάρχουν. Δεν είναι σκοπός ή αποστολή μας να αποδείξουμε την αλήθεια της ύπαρξης των θεϊκών παρεμβάσεων ή να επιμείνουμε σε μια συγκεκριμένη παγκόσμια πνευματική άποψη για τον κόσμο. Αφήνουμε τις ιστορίες να μιλήσουν από μόνες τους.Τα ιστορικά στοιχεία, βασισμένα στη μνήμη και την αντίληψη, είναι ουσιαστικά αναπόδεικτα –καμία κατάθεση δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα αληθινή.<br />Κατά τη διάρκεια της έρευνας και της επιλογής μας, απορρίψαμε προφανείς μυθοπλασίες και φανταστικές ιστορίες, καθώς και γεγονότα που εύκολα θα μπορούσαν να εξηγηθούν ως απλές συμπτώσεις, προσωπικές πεποιθήσεις ή ευσεβείς πόθοι. Αρκετές φορές, ελέγχαμε και διασταυρώναμε με διάφορες πηγές τις πληροφορίες μας, την εγκυρότητα των γεγονότων και των φαινομένων που περιγράφονταν.Μερικές από τις πιο «απίστευτες» ιστορίες σε αυτό το βιβλίο –από τηλεκινησίες, θαυματουργές θεραπείες και αγγελικές επισκέψεις, μέχρι εμφανίσεις πνευμάτων που έγιναν ορατές από χιλιάδες ανθρώπους- είναι, ταυτόχρονα, και οι πιο τεκμηριωμένες ερευνητικά.<br />Εντέλει, οι αμφιβολίες για την αυθεντινότητα συγκεκριμένων φαινομένων ιστοσταθμίζονται από την καθηλωτική μαρτυρία σχετικά με τις ζωές που αλλάζουν, ως αποτελέσμα αυτών των εμπειριών. Είναι απαραίτητο οι άλλοι να μοιράζονται τις εμπειρίες μας, ώστε να τις κρίνουν αξιόπιστες; <strong><em>Ένα πνεύμα, είναι απαραίτητο να γίνει απτό και να εμφανιστεί μπροστά μας, ώστε η ύπαρξή του να θεωρηθεί αυθεντική; Άλλωστε, πόση υπόσταση έχει το φως; Πόσο εύκολο είναι να αγγίξει κανείς την αγάπη;</em></strong> <span style="color:#cc33cc;"><em><strong>Μπορούν αυτοί οι άγγελοι που εμφανίζονται στα οράματά μας να είναι κάτι λιγότερο από αυθεντικοί, αν καταφέρνουν να μεταμορφώνουν τις καρδιές και το μυαλό μας και να αλλάζουν την πορεία της ζωής μας;</strong></em></span><br />Το σύμπαν στο οποίο ζούμε εμπεριέχει πολλές πραγματικότητες, η κάθε μία εκ των οποίων λειτουργεί σύμφωνα με κρυφούς κανόνες. Τελικά, ίσως το «υπερφυσικό» να είναι απολύτως φυσικό. Ίσως το σώμα, το μυαλό και η ψυχή μας να περιλαμβάνουν εσωτερικούς μηχανισμούς- θείες ικανότητες που δεν αντιλαμβανόμαστε πλήρως- που μπορούν να δώσουν μια εξήγηση για την αυτοΐαση, την ενόραση, την τηλεκινησία και τον διαφωτισμό. Ίσως, το πλήρες δυναμικό μας και η θεία μοίρα μας να περιμένουν ακόμη να αποκαλυφθούν.Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-55989161528617908332009-08-30T12:51:00.000-07:002009-08-30T12:54:39.385-07:00Τι εστί Πολεμιστής του ΦωτόςΈνας πολεμιστής του φωτός μοιράζεται τον κόσμο του με εκείνους που αγαπά.<br />Προσπαθεί να τους προτέψει να κάνουν αυτό που επιθυμούν αλλά που αποφεύγουν από έλλειψη θάρρους.Εκείνες τις στιγμές εμφανίζεται ο Αντίπαλος με δύο πλάκες στο χέρι.<br /><strong>Στη μία γράφει:</strong> "Σκέψου περισσότερο τον εαυτό σου. Κράτησε για εσένα τις ευλογίες, αλλιώς θα χάσεις τα πάντα".<br /><strong>Στην άλλη διαβάζει:</strong> "Ποιος είσαι εσύ για να βοηθήσεις τους άλλους; Έχεις καταφέρει να δεις τα ελαττώματά σου;"<br />Ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι έχει ελαττώματα. <strong>Μα γνωρίζει επίσης ότι δεν μπορεί να ωριμάσει μόνος, ότι δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τους συντρόφους του.</strong><br />Τότε εκσφεντονίζει τις δύο πλάκες στη γη, αν και σκέφτεται ότι περιέχουν κάποια βάση αλήθειας. Οι πλάκες γίνονται σκόνη και ο πολεμιστής συνεχίζει να παροτρύνει τον πλησίον του.<br /><br /><em>Εκδόσεις Λιβάνη</em>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-1212120005325788302009-08-30T12:47:00.000-07:002009-08-30T12:59:42.749-07:00Η Σωστή Στιγμή για ΜάχηΈνας πολεμιστής του Φωτός, πριν αντιμετωπίσει μια σημαντική μάχη αναρωτιέται: "Μέχρι ποιο σημείο έχω αναπτύξει τις ικανότητές μου;<br />"Αυτός γνωρίζει πως από τις μάχες που έδωσε στο παρελθόν έμαθε κάτι. Κι όμως, πολλά απ' αυτά τα μαθήματα έκαναν τον πολεμιστή να υποφέρει περισσότερο απ' όσο ήταν απαραίτητο. Αρκετές φορές έχασε το χρόνο του πολεμώντας για ένα ψέμα. Και υπέφερε γι ανθρώπους που δεν ήταν άξιοι της αγάπης του.<br />Οι νικητές δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Γι αυτό ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.<br /><br /><em>Εκδόσεις Λιβάνη<img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 191px; DISPLAY: block; HEIGHT: 272px; CURSOR: hand" border="0" alt="" src="http://elzin.files.wordpress.com/2008/09/bow.jpg" /></em>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-581403084249155662009-08-30T12:39:00.000-07:002009-08-30T12:44:19.876-07:00Πώς να ανταποκριθείς σε Αυτά που φαίρνει η Ζωή~Δεν έχει σημασία τι θα σου φέρει η ζωή, εσύ επέλεξε τον τρόπο που θα ανταποκριθείς εσωτερικά: θα αντισταθείς και θα αγανακτείς μεμψιμοιρώντας, ή θα το αντιμετωπίσεις και θα στραφείς προς αυτό διευρύνοντας το παρόν σου<br />~Τι θα έλεγες, όμως, για εκείνους που επιλέγουν την ανέχεια και την ταλαιπωρία επειδή νοιάζονται για κάποιον άλλον;<br />~Αν κάποιος πρόθυμα κάνει την εκλογή να βάλει στην άκρη τις προσωπικές του επιθυμίες για το καλό των παιδιών του, των προσώπων που αγαπά, η άλλων ανθρώπων, αυτό ενδεχομένως αντιπροσωπεύει μια πνευματική πράξη αυτοθυσίας. Αν όμως αισθάνεται σαν μάρτυρας, είναι καιρός να ξαναδεί τα πράγματα από την αρχή.<br />Το να αναλάβει κανείς πολύ μεγάλη ευθύνη για τους άλλους, αυτό του στερεί τη δυνατότητα να αφομοιώσει τα μαθήματα που προκύπτουν από τις επιλογές που έχει κάνει. <strong>Όσοι υποφέρουν χρειάζονται τη συμπόνια και τη συμπαράστασή μας. Αν όμως σηκώσουμε το βάρος που προορίζεται γι' αυτούς, στην ουσία τους κλέβουμε την δύναμη και τον αυτοσεβασμό τους"</strong><br /><strong></strong><br /><em>Εκδόσεις Έσοπτρον</em>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6996758152803537472.post-3284748743429757312009-08-30T12:35:00.000-07:002009-08-30T12:39:51.980-07:00Καλό; Κακό;Ένας γέρος και ο υιος του δούλευαν σε ένα μικρό κτήμα. Είχαν μόνο ένα άλογο να τους σέρνει το αλέτρι. Μια μέρα, το άλογο το έσκασε.<br />"Τρομερό", είπαν οι γείτονες. "Μεγάλη κακοτυχία".<br />"Ποιος ξέρει αν είναι κακοτυχία ή καλή τύχη", απάντησε ο αγρότης.<br />Μια εβδομάδα αργότερα, το άλογο επέστρεψε από τα βουνά, φέρνοντας μαζί του στον στάβλο πέντε άγριεδες φοράδες.<br />"Τι καλή τύχη!" είπαν οι γείτονες.<br />"Καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιος ξέρει;" απάντησε ο γέρος.<br />Την επόμενη μέρα, ο υιός, προσπαθώντας να εξημερώσει ένα από τα άλογα έπεσε και έσπασε το πόδι του.<br />"Τρομερό! Πολύ μεγάλη κακοτυχία"<br />"Κακοτυχία ή καλή τύχη;"<br />Ο στρατός πέρασε από όλα τα κτήματα για να πάρει τους νεαρούς άντρες στον πόλεμο. Ο υιός του αγρότη δεν τους ήταν χρήσιμος, χτυπημένος όπως ήταν, τον άφησαν.<br />"Καλό; Κακό"<br /><br />Όταν σταματήσουμε να προϋποθέτουμε ότι γνωρίζουμε τι είναι τελικά καλό ή κακό και αντιθέτως εμμένουμε στην πίστη -όταν βιώνουμε κάθε στιγμή δίχως κριτική και προσδοκία- ζούμε με διαφορετικό τρόπο. Οι γνώστες είναι μια συντηρητική τάξη, προσκολλημένοι στο πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, λύνοντας προβλήματα, αγωνιζόμενοι να κάνουν τα πάντα "σωστά".Τί θα συνέβαινε αν παύαμε να βγάζουμε συμπεράσματα για το τι σημαίνουν όλα ή πώς θα έπρεπε να λειτουργούν τα πράγματα, και απλώς αφήναμε τη ζωή να εκτυλιχθεί, κάνοντας το καλύτερο με κάθε νέο κύμα ευχαρίστησης ή πόνου, επιτυχίας ή αποτυχίας -όλα μέρη της συνολικής δομής της ζωής; Διότι, όσα συνέβησαν σε εμάς, ασχέτως με το πόσο ευχάριστα ή τραγικά ή απίθανα ήταν, έπρεπε να συμβούν. Έπρεπε να συμβούν γιατί συνέβησαν και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει.<br />Η αποδοχή είναι ένας από τους παγκόσμιους νόμους της ζωής -η πιο δημιουργική, θετική και ευφυής στάση που μπορούμε να πάρουμε σε οποιαδήποτε στιγμή ή εμπειρία. Η αντίσταση είναι μάταιη. (Και εξαντλητική!) [...]To σκασμένο λάστιχο όταν έχουμε καθυστερήσει σε μια σημαντική συνάντηση μπορεί να καταλήξει να μας σώσει από ένα μοιραίο δυστύχημα στην επόμενη διασταύρωση -ή μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό. Το ζήτημα είναι ότι δεν το γνωρίζουμε. Έχοντας καταλάβει αυτό, σταματάμε να παίζουμε τον ρόλο του Θεού.<br />Οι αγώνες της ζωής μας προσφέρουν καλύτερες στιγμές μάθησης. <strong>Η πίστη είναι το θάρρος να ζει κανείς σαν τα πάντα να συμβαίνουν για το ανώτερο καλό μας και τη διδαχή μας.</strong> Έτσι, όποτε αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα ή αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, μπορούμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας: "καλή τύχη; κακή τύχη; ποιος ξέρει;" Αυτή η προοπτική μπορεί να μας βοηθήσει να χαλαρώσομε περισσότερο γύρω από το θέμα της ζωής, της πίστης και του μυστηρίο. Διότι, απλώς δεν ξέρουμε.<br /><br /><em>Η Σοφία του Ειρηνικού Πολεμιστή-Αποκωδικοποιώντας τον Δρόμο του Ειρηνικού Πολεμιστή, Εκδόσεις Έσοπτρον</em>Φωτιά + Πάγοςhttp://www.blogger.com/profile/17980851562859865138noreply@blogger.com0